Samandağ

Bu sabah işyerindeki arkadaşlar ile konuşurken açık olan televizyonda da Emre Aydın'ın yeni klibi çıktı. Bir an gözüm takıldı, klibin çekildiği yer ne kadar da bizim oralara benziyor dedim. Biraz dikkatli izleyince daha da emin oldum burası Samandağı'ydı.



Coşkun denizi, koyu renk kumu, uzun sahili ve yarısı kuma gömülü evleri ile çocukluğumuzun yaz aylarının geçtiği yerlerdi buralar. Dalgalar hiç durmaz burada, deniz hep köpürür. Çok can yitirdik bu sularda. Sabahları erken saatte balıkçı tekneleri gelir, ağlarını bırakırdı denize. Sonra U şekline gelen ağlar karadan çekilir. Bu heyecanlı koşturma 2-3 saat sürer, ağın çekilmesine etraftaki tüm çocuklar da katılır. Sonunda çıkan balıklardan herkes çalıştığı kadar alır, eve herkes birkaç balık götürür.

Yatırım yapılmaması yüzünden iyice bakımsızlaşmıştı ama bu deniz ve bu sahil tıpkı Antakya'nın Asi nehri gibi farklı şekilde varolmaya devam ediyordu. Suriye çok fazla sanayi atığı boşaltsa da, deniz dalgalarını sertçe kıyıya vurur ve kendini temizlemeye devam eder. Dalga sesleri duyulmaya değer.