İtalyan Filmleri

Ege Üniversitesinde İtalyanca Haftası nedeniyle dört adet film yayınlandı. Ve kampüs içinde gösterilen bu filmlerin hepsine gittim. İzlediğim filmleri bilgilendirmek amacıyla yazıyorum. Uzun zamandır film izlemiyorum. Bu filmler son dönemdeki sıkıntılarım açısından ilaç gibi geldi. Evet lafı fazla uzatmıyorum ve filmleri adları ve bağlantılarıyla veriyorum.

İlk film Nefes Alıyorum (Respiro). Yönetmen Emanuele Crialese, filmde bir özgür ruhlu kadına deli gözüyle bakılması ve bu kadının yaşadıkları anlatılıyor. Film bence çok fazla sembolizm içeriyor. Bunları sürekli farketmek gerekiyor. Ayrıca bazı sahneler ilkel komünal toplum yaşamını, bu toplumda birey olmanın sonuçlarını düşündürdü. Hayvansal içgüdülerin insana neler yaptırabileceğini de hatırlatan bazı sahneler de vardı. Son olarak ilgimi çeken bir nokta yönetmenin sahnelerde sürekli bir şekilde insan barındırmasıydı. Boş manzara sahnesi hatırlamıyorum.

İkinci film, Federico Fellini'den Hatırlıyorum (Amarcord). 1973 yapımı bu filmde küçük bir kasabadaki yaşamı anlatıyor, bir çocuğun gözüyle.

Üçüncü film, yine Federico Fellini'den Aylaklar (I Vitelloni). Bu filmde de bir sahil kasabasında yazın turizm sayesinde yapacak bir şeyler bulabilen, kışın ise yapacak bir şey bulamayan küçük burjuva arkadaşların yaşadıkları anlatılıyor. Bu kişiler sürekli kasabadan uzaklaşmak istiyorlar, ama gitmiyorlar.

Son film olarak Che ne sarà di noi'yi izledim. İtalyan üç gencin liseden mezun olduktan sonra Yunan adası Santoriniye geleceklerine karar vermek üzere gitmelerini konu alan bu film beni oldukça etkiledi :)