Başladım yeniden; önceden hazırlanmış, planlanmış yaşamıma. İlk bölümü bitti askerliğin, 18 günde pek çok anı ve öğretisiyle. Henüz çıktım dışarı, İstanbul içindeydim haritaya göre ama 4 dönüm arazi içerisinde geçti günler, arada bir uçakları görünce hatırladım sadece hangi şehirde olduğumu.
Her insan yaşamalı, ve düşünüp anlamalı; aslında ne kadar kolay ve güzel bir hayat yaşadığını. Ve bunu ona sağlayanın; hiç tanımadığı insanların, hiç bilmediği yerlerde ne zorluklarla göğüslediğini.
Rahat bir acemilik geçirdim, ama rahat olanı bile gerçekten zordu. Dağa çıkıp, bisiklete binen, tüfek ile atış yapan biri olsanızda zorlanıyorsunuz. Bunun yapılması gerektiğini biliyorsunuz, ama zorlandığınızı görünce aslında pek de zorluklara hazır olmadığınızı görüyorsunuz. Çok daha fazla çalışmak gerek.
Yeni çıktım daha, birkaç saat oldu. Toparlayamadım kafamı, düşünüp yorumlayamadım bazı şeyleri. İlerleyen günlerde yazacağım yaşadıklarımızı. Çok güzel şeylerin yanında çok zor anlar da geçirdik. Bir yandan bitmesin istedik, bir yandan hemen zaman geçsede koğuşa çıkıp uyusak dedik. Çelişkiler içinde geçti 18 gün. Çok güzel birikimlerle, çok güzel arkadaşlıklarla. Devamını Ankarada yaşayacağım.
Birkaç kelime/cümle aklımda kalan, sürekli sayıkladığım:
Emret komutanım.
Sol - sag - bir - ki
saol
her şey vatan için
vatan sana canım feda
şehitler ölmez vatan bölünmez
eğitimde merhamet vatana ihanettir
türk, öğün, çalış, güven
1 yorum:
:D :D :D
Üzülerek söylemeliyim ki Mehmet'in acemiliği bitirmesinden çok 2 haftadır (evet 2 hafta) beklediğim blogger'a yazı atabilmeye sevindim. Göbeğim çatladı blogger'daki çalışanlara laf anlatmaktan, ama neyse bunu bir yazıya saklıyorum. Mehmet'i de sabırsızlıkla İzmir'de bekliyorum :D
Yorum Gönder