Karanlık bu gecenin iş yorgunluğunda içinde vapura doğru gidiyorum oysa işten eve hep otobüsle dönerim . yolarda bahar akşamının çiçek kokuları geliyor. Geçmişdeki güzel anılar canlanıyor. Niye bu gün bu yolda gidiyorum diye kendi kendime söylenirken birden kendime saygılı davranmam gerektiğini de düşünüyorum. Belkide beni buraya çeken bir keramet, bir mucizedir. Tam vapur iskelesine yaklaşırken yerden kağıt bir lira buluyorum hep ben mi para kaybedeceğim birazda biz para bulalım . Beklide geçenlerde kaybetmiş olduğum 20 lirayı Tanrı bana taksit taksit ödüyor. Belkide bu gecenin mucizesi nasibin beni çektiğidir.
Konaktan binip Bostanlı da indim iskelenin karşısında benim gibi tekerlekli sandalyede oturan bir adam mendil satıyor. Yanına yaklaştığımda anlıyorum ki birazda konuşma güçlüğü çekiyor. Vapurdan inen insanlara mendillerini uzatıyor. Belli belirsiz bir şeyler mırıldanıyor . Herkes evine gitmenin derdinde umursamaz, birazda korkuyla yanından uzaklaşıyorlar .Yanına yaklaştığımda elindeki mendilleri elime tutuşturdu bende yerde bulduğu bir lirayı ona verdim. Elimdeki iki mendilden birini tekrar ona uzattım ama o almak istmedi.
Ve o akşam eve vardığımda Viktor Hugo'nun Sefilleri oynuyordu televizyonda.
Yaşam aslında böyle tesadüflerin bütünü müdür? Yada karmaşıklıkları anlamlandıran bizler miyiz ? Yada yaşam aslında her şeyiyle uyumluyken biz bunun çok kısa bir kısmını mı algılıyoruz. Ne dersin uyanma zamanı değil mi ?
Yazan : Ali Ekber Yılmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder