Bu sabah saat 5'te sanki çok önemli birşey olmuşçasına, kardeşimle aynı anda uyandık. Hava rüzgarlı ve serindi. Bugünlerde çok fazla savaşı düşündüğümden mi bilmiyorum, bir an kendimi savaşın içinde hissettim. Su içmeye gittim ve mutfağın penceresinden bir süre dışarıyı izledim. Her taraf karanlık, sokaklarda kimseler yok. Tam karşımda çok parlak bir nesne vardı. Yıldızlardan biriydi herhalde ama hiç bu kadar parlağını görmemiştim. Uyku buhranlığı olabilir diye kardeşimi çağırıp teyid de ettirdim. Çok parlak bir nesne vardı orada, ışıklarını saçıp duruyordu.
İçimde garip bir duygu, savaşı yaşar gibi oldum. Belki de Lübnan'nın yaşadığı savaştı bu ve savaşın ışıklarıydı karşımda parıldayıp duran.
1 yorum:
elim kolum bagli hala tepkimi dillendirmeye calisiyorum su soylemsiz ortamda; sali gunlerini oldum olasi sevmediim gibi kardeslige dair olsa gerek -uykusuzluum kuzey kutuplarinda sali sabahi saat 5te hortladi gunesin gozumu isiran isigiyla.. su yazdiimi bu ara absurd kavramini yinede fazla sorgulamadan(celiski) hareketlendirmek iyi fikir olabilir ha?
Yorum Gönder